Ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, μαθητής του Παρθένη, είναι καλλιτέχνης πολύ σημαντικός. Ο Οδυσσέας Ελύτης γράφει για εκείνον: «Και μόνο το γεγονός ότι είχε τη δύναμη τόσο νέος ακόμη να ξεφορτωθεί το βάρος μιας κληρονομιάς τυραννικής και να προσαρμοστεί στις διαθέσεις της διεθνούς πρωτοπορίας, με αξιώσεις και επιτεύγματα που ένα πλήθος αλλοφύλων διεκδικούσε, ήταν κάτι περισσότερο από ευοίωνο (...)». «Aκόμη και στις πιο φωτεινές, τις πιο καθάριες, τις πιο διαυγείς συνθέσεις του N. Xατζηκυριάκου - Γκίκα πλανιέται ένα μυστήριο. Eίναι ένα μυστήριο δροσερό, γνώριμο που το ξαναβρίσκουμε με ανακούφιση γιατί είναι δικό μας» (Aγγλοελληνική επιθεώρηση, Iανουάριος 1947). Το συγκεκριμένο σχέδιο, ως έργο τέχνης, μπορεί να αξιοποιηθεί σε όποιο διδακτικό αντικείμενο κρίνει ο εκπαιδευτικός. Στο μάθημα των Εικαστικών και των Θρησκευτικών θα μπορούσε να αποτελέσει το κλειδί για την εισαγωγή στην "αποκρυπτογράφηση" της βυζαντινής εικόνας.