Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε το 1919 από τον ελβετό φωτογράφο και φιλέλληνα François Frédéric Boissonnas ή Fred (1858-1946). Αυτός μαζί με τον ελληνιστή λόγιο αχώριστο φίλο του και σύντροφο στα ταξίδια του Daniel Baud-Bovy, ταξίδεψαν στην Ελλάδα από το 1903 μέχρι το 1920, έχοντας στις «αποσκευές» τους όλα τα στερεότυπα για την Ελλάδα, όπως αυτά τους μεταφέρθηκαν από ταξιδιώτες προγενέστερων αιώνων. Ο Fred ταξίδεψε και πήρε φωτογραφίες από παντού, από την Ήπειρο μέχρι την Πελοπόννησο και την Κρήτη, και από την Ιθάκη έως τον Όλυμπο και το Άγιον Όρος. Ως φωτογράφος, ο Fred καταπιάστηκε με το ελληνικό φως, την ομορφιά και τη μνήμη. Φως, τοπία, ιστορία και άνθρωπος ενωμένα σε μια μοναδική αποτύπωση, η οποία διδάσκει τον σεβασμό του ενός προς τον άλλο, κάτι που έναν αιώνα αργότερα είχε ήδη χαθεί. Ο Fred στις επτά χιλιάδες λήψεις που έκανε μόνο στην Ελλάδα ανέδειξε όχι μόνο την τότε Ελλάδα αλλά και την βαθιά του πίστη, τον θαυμασμό και την λατρεία του για κάθε τι το ελληνικό. (βλ. BAUD-BOVY, Daniel, BOISSONNAS, Frédéric. Des Cyclades en Crète au gré du vent, Geneva, Boissonnas & Co, 1919). Η εικόνα του Ηγουμένου αφορά την Ιερά Μονή Πρέβελης. Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι ο πρώτος πυρήνας της Μονής οργανώθηκε κατά τη Β' βυζαντινή περίοδο της Κρήτης, περί το τέλος του 10ου ή τις αρχές του 11ου αιώνα. Κατά τη μετέπειτα περίοδο της Κρητικής Ιστορίας, την περίοδο των μεγάλων επαναστάσεων, η Ιερά Μονή Πρέβελης βρέθηκε στο κέντρο των απελευθερωτικών αγώνων, βοήθησε με ποικίλους τρόπους την υπόθεση της Κρητικής Ελευθερίας και γνώρισε επανειλημμένες καταστροφές από τους Τούρκους. Η θρυλική μορφή του "Φιλικού" Ηγουμένου Μελχισεδέκ Τσουδερού (1803-1823) δεσπόζει κατά τα δύο πρώτα έτη της Επαναστάσεως του 1821. Ο ηρωικός Μελχισεδέκ αφού έλαβε μέρος σε πολλές μάχες, πληγώθηκε θανάσιμα στο Πολεμάρχι Κισάμου στις 5-2-1823. Άλλες σημαντικές φυσιογνωμίες ηγουμένων και αδελφών της Μονής υπήρξαν οι: Επίσκοπος Λάμπης Νικόδημος (1831 -1845), Αγαθάγγελος Παπαβασιλείου (1864-1871), Καλλίνικος Σπιταδάκης (1872-1892), και Αγαθάγγελος Λαγουβάρδος (1936-1944). Ευθύς μετά την κατάληψη της Κρήτης από τους Γερμανούς, στο Μοναστήρι άρχισαν να συγκεντρώνονται στρατιώτες που είχαν αποκλειστεί, 'Ελληνες, Αυστραλοί, Νεοζηλανδοί και Άγγλοι, για να διασωθούν τελικά με υποβρύχια στη Μέση Ανατολή από τη περιοχή της Λίμνης και με ενέργειες του ηγουμένου Αγαθαγγέλου. 'Ετσι και το 1941 το μοναστήρι εκπληρώνει τον ιστορικό του προορισμό, όπως και παλαιότερα. Στις 25-8-1941 οι Γερμανοί κατέστρεψαν το μοναστήρι και πολλοί μοναχοί οδηγήθηκαν στις φυλακές των Χανίων. Στα τέλη του 1943 η Μονή είχε αναλάβει τις δυνάμεις της και μπορούσε να ανταποκριθεί και πάλι στο έργο της.