Το μαθησιακό αντικείμενο είναι εικόνα (αναπαραγωγή έργου τέχνης, ελαιογραφία) που παριστά τον ζωγράφο Περικλή Βυζάντιο (1893-1972). Για την ακρίβεια παριστά έναν καλλιτέχνη που στη διάρκεια της ζωής του κατάφερε να εκφραστεί με ποικιλία τρόπων: ζωγραφική, σχέδιο, αφίσα, θέατρο (σκηνογραφία), συγγραφή. Με Φαναριώτικη και διακεκριμένη καταγωγή, πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής στο εργαστήρι του Ευάγγελου Ιωαννίδη. Αρχικά στράφηκε στις Νομικές σπουδές στο Μόναχο, θα τις εγκαταλείψει όμως για το Παρίσι και την École des Beaux-Arts. Στην Ελλάδα επιστρέφει το 1915 για να υπηρετήσει στο στρατό, στον οποίο θα παραμείνει για επτά χρόνια. Παράλληλα ξεκινά μια δραστηριότητα καλλιτεχνική με τη συνεργασία πολλών και σημαντικών ανθρώπων από αρκετούς καλλιτεχνικούς χώρους: μέλος του «Συνδέσμου Ελλήνων Καλλιτεχνών», ιδρύει την «Ομάδα Τέχνης» και αναλαμβάνει τα σκηνικά για την «Ειρήνη» του Αριστοφάνη (Εταιρεία του Ελληνικού Θεάτρου). Συνεργάζεται με τον Σπύρο Μελά, ως σκηνογράφος (Παλιό Βασιλικό Θέατρο, Θέατρο Τέχνης, Ελεύθερη Σκηνή. Ιδρύει Καλλιτεχνικό εργαστήρι στην Πλάκα (με τον γλύπτη Φωκίωνα Ρωκ και το ζωγράφο Παύλο Καλλιγά). Το 1921 ορίζεται ζωγράφος του στρατού και το 1922 επίσημος σκιτσογράφος της Δίκης των Έξι. Με τον Φωκίωνα Ρωκ και τους ποιητές Μιλτιάδη Μαλακάση, Κώστα Ουράνη και τον μουσικοσυνθέτη Δημήτρη Μητρόπουλου δημιούργησαν την καλλιτεχνική λέσχη «Ατελιέ». Θα δημιουργήσει σχολή ζωγραφικής μαζί με τη ζωγράφο Αλέκα Στύλου-Διαμαντοπούλου. Θα εκλεγεί διευθυντής της Ανώτατης Σχολής των Καλών Τεχνών στην Ύδρα και στους Δελφούς. Το 1971 ξεκίνησε την αυτοβιογραφία του «Η ζωή ενός ζωγράφου», που η αρρώστια δεν του επέτρεψε να την τελειώσει.