Πίνακας ζωγραφικής του Εδουάρδου Σακαγιάν, ενός σημαντικού εκπροσώπου της σύγχρονης παραστατικής ζωγραφικής με κύρια χαρακτηριστικά των έργων του την ανθρωποκεντρικότητα, την υποκειμενικότητα, τη φορτισμένη χρωματικότητα. Στον πίνακα απεικονίζονται, όπως δηλώνει ο τίτλος, δύο πρόσωπα του ίδιου του ζωγράφου, Εδουάρδου Σακαγιάν και του συλλέκτη Βλάση Φρυσίρα. Ο Σακαγιάν αναδεικνύει στο συγκεκριμένο έργο του τη σχέση του καλλιτέχνη με το συλλέκτη των έργων του. Ο Φρυσίρας πίστεψε απο νωρίς στη διαχρονική αξία του Σακαγιάν και πρόβαλε το έργο του τόσο μέσω της δημιουργίας μίας μεγάλης συλλογής με έργα του ζωγράφου όσο και της έκθεσής του στο Μουσείο του. Ο Φρυσίρας επιμελήθηκε προσωπικά την έκθεση που ήταν αφιερωμένη στον Εδουάρδο Σακαγιάν στο πλαίσιο της σειράς εκθέσεων <<Το βλέμμα του ζωγράφου>> (Μουσείο Φρυσίρα, 2010). Ο Εδουάρδος Σακαγιάν σε συνέντευξή του (Καθημερινή, 18/10/2009) επεσήμανε για τις σχέσεις του με το συλλέκτη Β. Φρυσίρα: <<Δεν έχουν μεγάλη σημασία τα προσωπικά συναισθήματα. Αυτές οι προστριβές της επικαιρότητας, έρχονται και παρέρχονται. Αυτό που έχει σημασία είναι η προσοχή που έδωσε και δίνει ο Βλάσης Φρυσίρας στα έργα μου >>. Γενικότερα για τη σχέση ενός καλλιτέχνη και του συλλέκτη των έργου του αναφέρει (Καθημερινή, 18/10/2009): <<Ιδανική σχέση μεταξύ καλλιτέχνη και συλλέκτη δεν υπάρχει. Υπάρχει ιδανική σχέση με τη δουλειά μου. Οι συλλέκτες δυστυχώς δεν μου εξασφαλίζουν μια εύκολη αριστοκρατική συνέχεια για τη δουλειά μου... Ερχονται εκ των υστέρων στην γκαλερί ή εκ των προτέρων στο εργαστήριο, με ένα βαρύ κόστος ατομικής ευθύνης για τη διανομή των έργων. Ούτε το ένα αντέχω, ούτε το άλλο με βολεύει. Συνεπώς, είναι μια δύσκολη κατάσταση. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για να ανθίσει κάποιος. Δεν έχω παράπονο βέβαια. Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι με ευαισθησία...>> Λάδι σε καμβά, 170x120 εκ.