Ο εκπαιδευτικός, αξιοποιώντας διδακτικά το μαθησιακό αντικείμενο, μπορεί να προτείνει στους μαθητές: 1) Να διαβάσουν τις γνώμες για τον Λορέντζο Μαβίλη και να συνθέσουν μια κριτική για το έργο του, με βάση αυτές. 2) Να επισκεφτούν την «Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα» και τον «Πολιτιστικό Θησαυρό της Ελληνικής Γλώσσας» και να συλλέξουν και άλλες κριτικές για τον Μαβίλη. 3) Να αναζητήσουν ποιήματα του Μαβίλη, τα οποία επιβεβαιώνουν κάποιες από τις «γνώμες» του μαθησιακού αντικειμένου. 4) Να διαλέξουν κάποια από τα πιο γνωστά ποιήματά του (π.χ. Καλλιπάτειρα, Λήθη, Πατρίδα) και να τα εικονογραφήσουν, εμπνεόμενοι από το περιεχόμενό τους. 5) Να μελετήσουν τον βίο του Μαβίλη, προκειμένου να διαπιστώσουν ότι ο ποιητής δεν ήταν μόνον άνθρωπος του πνεύματος, αλλά και της δράσης. Να καταγράψουν τις όποιες πληροφορίες αντλήσουν και να τις πλαισιώσουν με εικόνες του ποιητή και αγωνιστή Μαβίλη. 6) Να παρακολουθήσουν το οπτικοακουστικό υλικό από το αρχείο / ταινιοθήκη της ΕΡΤ και να επιλέξουν τις πληροφορίες που τους κίνησαν το ενδιαφέρον. 7) Να ερευνήσουν τη θέση του Μαβίλη για το γλωσσικό ζήτημα της εποχής (1911). 8) Να εντοπίσουν τον τόπο στον οποίο βρίσκεται η πλατεία, η σήραγγα και το μνημείο με τα οποία τίμησε η πατρίδα το όνομά του. 9) Με αφορμή το επιτάφιο επίγραμμα του Αισχύλου, στο οποίο δοξαστικά τονίζεται όχι το ποιητικό έργο του αλλά η συμμετοχή του στη μάχη του Μαραθώνα («ευδόκιμος αλκή»), το οποίο αποτέλεσε και το θέμα του καβαφικού ποιήματος «Νέοι της Σιδώνος», οι μαθητές να αναφερθούν και σε άλλους ποιητές και πεζογράφους μας, οι οποίοι έλαβαν μέρος στα πολεμικά γεγονότα του έθνους. Για παράδειγμα, ο ανθυπολοχαγός της Αλβανίας Οδυσσέας Ελύτης, ο τυφεκιοφόρος στη «γραμμή του πυρός» Νίκος Εγγονόπουλος και ο ανθυπίατρος του Εμφυλίου Τάκης Σινόπουλος.